شاید آن روز که سهراب نوشت : ( تا شقایق هست زندگی باید کرد ) خبری از دل پر درد گل یاس نداشت

ساعتها را بگذارید بخوابند . بیهوده زیستن را نیازی به شمردن نیست

بعلاوه خدا باشی ، منهای هر چیزی زندگی می‌کنی

انسان های آزاده ، دل شکسته و پرغرور خود را پنهان می کنند

آنجا که چشمان مشتاقی برای انسانی اشک می ریزد ، زندگی به رنج کشیدنش می ارزد

هر کس ساز خودش را می زند ، اما مهم شما هستید که به هر سازی نرقصید

کاش مغز داشتم و مرگ مغزی می شدم و قلبم را به تو اهداء می کردم

اگه آدم واسه کسی که دوسش داره غرورشو از دست بده ، طوری نیست .  ولی فاجعه است که به خاطر غرورش کسیو که دوست داره از دست بده

به حساب قلبت هزار بوسه واریز کردم ، هر وقت یادم کردی برداشت کن

ما وقت و بی وقت ، دم وقت ، اول وقت ، وسط وقت ، آخر وقت خلاصه همه وقت یه یادتیم